برايم خيلي جالب است كه بسياري اصرار دارند كه با تمام وجود ثابت كنند كه در كاري كه پيش گرفته ايد يار و ياور شما هستند و بعضي حتي پيش تر رفته و طوري مسئله را عنوان مي كنند كه باور كنيد كه بجز كار شما در دنيا چيز مهمي براي آنها وجود ندارد.
ولي مگر نه اين است كه هر انساني موجود مستقلي است كه بنابر برخي از اهداف مربوط به خودش به مدت كوتاه يا بلند( اما موقت) حاضر است كه ديگران را همراهي كند.
پس چرا جواب اين سوال اينقدر سخت است كه:
«چرا ناراحت مي شويم وقتي مي فهميم كسي بخاطر منافع خود ما را همراهي مي كند؟»
اصلا يه چيزي
گيرم كه من فكر كنم كه تو بدون هيچ منظوري حاضري هر كاري براي من بكني
آن وقت تو در مورد من چه فكري مي كني؟
ولي مگر نه اين است كه هر انساني موجود مستقلي است كه بنابر برخي از اهداف مربوط به خودش به مدت كوتاه يا بلند( اما موقت) حاضر است كه ديگران را همراهي كند.
پس چرا جواب اين سوال اينقدر سخت است كه:
«چرا ناراحت مي شويم وقتي مي فهميم كسي بخاطر منافع خود ما را همراهي مي كند؟»
اصلا يه چيزي
گيرم كه من فكر كنم كه تو بدون هيچ منظوري حاضري هر كاري براي من بكني
آن وقت تو در مورد من چه فكري مي كني؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام مدیر سایت:
لطفا برای درج کامنت در صورت امکان از گزینه نام/آدرس اینترنتی استفاده نمایید