تو دانشگاه استاد ادبیاتی داشتیم که یکبار گوشش را بخاطر سیاسی حرف زدن ، پیچانده بودند
دوره دوره خاتمی بود و ما دانشجو ها راحت حرفمان را می زدیم
ولی نهایت انتقاد استاد این بود که بگوید:
- بابا اصلا من به سیاست کاری ندارم، کسی نیست که بگوید چرا نانی که می خریم باید خمیر بخوریم؟
آن سال ها جوان بودم و سری پر باد داشتم
حرف استاد را هم بی اهمیت تلقی می کردم
ولی امروز به نظرم آن حرف معنی دیگری هم می داد
و آن این است که
مایی که هنوز در تهیه نان شبمان مانده ایم ، سیاست برایمان امری فانتزی نیست؟!
نیست؟
پاسخحذف